Diepe tweedegraads brandwonden.

Wij waren op vakantie en hadden net gebarbecued. Ik liep even het huisje in en mijn zoontje en vrienden waren nog buiten. Ineens hoorde ik mijn zoontje hard schreeuwen en huilen. Ik vloog naar buiten. Wat bleek? Hij was gestruikeld en met zijn been bovenop de barbecue terechtgekomen.

In eerste instantie zag het er redelijk uit. We hebben het lang gekoeld en het leek weer te gaan. Maar de pijn werd zo hevig en de wond was wit uitgeslagen. We zijn uiteindelijk toch maar naar het ziekenhuis gegaan.

Je hebt oppervlakkige en diepe tweedegraads brandwonden. Dit was een diepe.

De volgende dag zag het er vreselijk uit. De huid was weggevreten. Ik werd er echt naar van, kun je nagaan hoe mijn zoontje zich voelde!

Ik heb toen contact met Angelique opgenomen en het verhaal uitgelegd. Zij vertelde mij dat ze het herstelproces kon versnellen en de pijn kon verminderen. Hij moest zo snel mogelijk komen. Hoe eerder, hoe beter. Het was woensdag en we kwamen vrijdag pas terug. Toen we thuiskwamen zijn we gelijk doorgereden naar Angelique.

Mijn zoontje vond het best eng, maar Angelique stelde hem snel op zijn gemak. Ze heeft hem uiteindelijk in haar woonkamer behandeld, zodat hij afleiding had van de televisie.

Na drie-en-halve week, twee tot drie behandelingen per week, ziet het been van mijn zoontje er weer mooi uit. Hij heeft zelfs geen dik litteken gekregen, wat je wel vaker bij brandwonden ziet.

Wat ik ook leuk vindt is dat hij muntjes kon verdienen waarmee hij kleine of (doorsparen voor) grotere kadootjes kon ‘kopen’. Dat was een leuke motivatie voor hem.